Kto był odpowiedzialny za wentylację?

Jednym z najbardziej efektownych zastosowań pierwszych systemów wentylacyjnych był obieg powietrza w świątyniach starożytnych egipskich faraonów.

Współcześni budowniczowie wstępnie zaprojektowali system wentylacyjny, który funkcjonuje nadzwyczaj dobrze. Lokalizacja systemu klimatyzacji została po prostu doskonale zaplanowana. Z komór "Car" i "Tsaritsi" szyby były wyrównane w kierunku pivdennym i pivnivnym (w granicach 20-25 cm szerokości). Kanały wodociągowe z pierwszego szybu mają wylot na górze, na dole i na szczycie całej konstrukcji. Z szybów "Komory Królowej" nie ma dostępu do ulicy - dodatkowo są tam specjalne okiennice w postaci drzwi z klamkami. Za tym szybem, znajdującym się po wschodniej stronie, śledczy znaleźli małą otwartą przestrzeń i kolejne kamienne drzwi. Na tylnej stronie dostrzeżono zawiasy i jakieś znaki.

Oczywiście pokazany schemat nie zapewnia wystarczającej wentylacji i stał się przykładem do poprawy w przyszłości.

Pierwszymi, którzy próbowali znaleźć warianty prawidłowej cyrkulacji w budynku byli mieszkańcy starożytnego Rzymu w I wieku p.n.e.

W procesie ogrzewania budynków budowniczowie wpadli na pomysł odbierania ciepła z przetworzonych dim sum. Ciepło nie trafiało więc od razu do dimaru, ale początkowo przechodziło przez specjalne przejścia, które wykonywano w kamiennych stopach domów osób bogatych i utytułowanych. Oczywiście nie chodzi tu o wentylację w czystej postaci, ale na tamte czasy sam fakt sterowania gazami w celu zapewnienia mikroklimatu był przełomem technologicznym. I w przeciwieństwie do bezpośredniego ogrzewania pomieszczeń poprzez spalanie płomienia bezpośrednio w pomieszczeniu, takie podejście pozwalało na utrzymanie czystego i świeżego powietrza w budynku, a co za tym idzie na utrzymanie ciepła. Ten sam sposób ogrzewania był stosowany w ówczesnych rzymskich lazarach.

Średniowiecze
Mieszkańcy średniowiecza doszli do arcyciekawego wniosku, odkrywając, że brak wymiany powietrza prowadzi do wzrostu zachorowań u mieszkańców budynku.
Monarcha Karol I na początku XVII w. wydał dekret zakazujący budowy budynków mieszkalnych, w których odległość łóżka od ściany wynosiła mniej niż 3 metry. Ten sam dokument sugerował, by budynki zaopatrzyć w otwory okienne, koniecznie większe na wysokość niż na szerokość. Idea była prosta - zwiększenie objętości budynku w celu zmniejszenia koncentracji produktów spalania.

Osobliwości naturalnego transportu mas powietrza jako pierwszy strukturalnie wyjaśnił M.W. Łomonosow. Napisał on traktat, a nawet zaprojektował specjalne urządzenie, które pozwalało mierzyć kierunek i prędkość przesuwania się strumieni powietrza (anemometr).
Mimo wielu badań nie udało się w pełni rozwiązać problemu efektywnej wymiany powietrza w budynku.

Dziś istnieją setki wariantów urządzeń i akcesoriów wentylacyjnych. Różnią się one wymiarami, panelami sterowania oraz dodatkowymi elementami, takimi jak osuszacze, kratki i inne.

Aclima jest dystrybutorem urządzeń klimatyzacyjnych i posiada w swoim portfolio kilka marek produkujących centrale wentylacyjne i akcesoria do nich.

• Centrale wentylacyjne firmy VTS.
• Centrale wentylacyjne firmy Mycond.
• Centrale wentylacyjne Weger.